Yazıları üç başka Pushcart Ödülü’ne layık görülen ve The Best American Essays antolojisinde yer alan Meghan O’Gieblyn’in, tüm dünyada ses getiren bilim kitabı İlah, İnsan, Hayvan, Makine Altın Kitaplar etiketiyle okurlarla buluştu. İlah, İnsan, Hayvan, Makine dini imgeleri bir refleks olarak “çevrimiçi” yaşama uygulama biçimlerimizi ele alıyor. Daima ve takıntılı olarak dünyayı aslında sahip olmadığı bir hayatla efsunlamamızı anlatıyor.
İnsanlık tarihinin büyük bir kısmında dünya, bizim kavrayışımızın çok ötesindeki güçler tarafından yönetilen tılsımlı bir yerdi. Lakin bilimin yükselişinden ve Descartes’ın zihin ve fizikî dünyayı birbirinden ayıran ideolojisinden sonra bu gizemin yerini materyalizm aldı. Bu noktada kendi şuurumuzun, yani ruhumuzun aslında bir yanılsama olup olmadığını sorgulayan bir sürece girdik.
Kimlik ve bilgi yaşamı
Şimdiyse idrakimizin, denetimimizin, hayal gücümüzün sonlarını zorlayan teknolojinin ve bilhassa yapay zekânın hayatımıza girmesiyle varoluşun temel sorularını manalandırmak için yeni dijital metaforlar kullanmaya başladık. Ancak kimlik, bilgi, ömrün hedefi üzere temel ideoloji sorunları merkeze alan bu metaforlar yeni bir perspektif ışığında tekrar ele alınmaya muhtaç.
Meghan O’Gieblyn bu güç iş için kolları sıvayarak ideoloji bir titizlik, sağlam bir entelektüel kavrayış, özgünlük ve ironiyle hayatın manasını yeni bastan sorguluyor. Hâlâ inançla ilgili soruların peşini bırakmayan eski bir dindar olarak, kendi şahsî tecrübesinin derinliğini ve yer yer de mizah anlayışını essiz üslubuna katıyor.
Rehber kitap
Tanrı, İnsan, Hayvan, Makine çağdaş çağın çılgınlığıyla koyulduğumuz bu yolda kaybolmamamız için kaleme alınmış ufuk açıcı bir rehber.
Kitap hakkında görüşler…
“Tanrı, İnsan, Hayvan, Makine, tarih, tenkit ve ideoloji üzerine son derece bilgili bir çalışma lakin birebir vakitte çok değerli bir anı kitabı.”
– The New York Times
“İnsan-makine etkileşimleri üzerine kaleme alınmış bu çalışmanın muharriri, Hıristiyan köktenciliğini terk ederek bir mana arayışına giriyor… Şuurun ‘beyindeki bir husus olmadığını, daha çok özne ile dünya ortasındaki karmaşık bağlantılardan ortaya çıktığını’ keşfediyor.”
– The New Yorker
Yorum Yok