Türk ve dünya edebiyatı kalem arbedeleriyle meşhurdur. Türk edebiyatının önde gelen muharrirleri, şairleri ortasında yaşanan edebi tartışmalar, “yazar kavgaları” ortasında değerli yere sahiptir.
Bu müelliflerden ikisi de yıldızları hiçbir vakit barışmayan ve daima birdirbirlerine göndermelerde bulunan Nazım Hikmet ve Necip Fazıl’dır. Her iki şair de Türk şiirinde derin izler bıraktı. Yazdığı yapıtlarla ismini altın harflerle yazdıran iki şairi bu yazı konusu için hürmetle anıyoruz.
Yukarı da bahsettik kısaca… İki şair daima birbirleriyle uğraşır ve birbirlerini kıyasıya eleştirirlerdi. Tekrar bu türlü bir tenkit olunca Nazım Hikmet Necip Fazıl’a mektup yazıyor.
Nazım Hikmet’in yazdığı mektuptan bir kısım…
“Beni kahrediyor…”
“Sevgili Necip, ismin pak demek, necîb pak demektir benden düzgün bilirsin. Necip’i necis yapma. Sen en cihanşumül yapıtlarını beş parasız Paris sokaklarında dolanırken vermiş bir şairsin, cebin para para olacak diye ruhun pare pare olmasın. Bilirim kalemin kıvraktır lisanın çeviktir, bilirim üç satırda ruh üflersin kağıda, bilirim bir yazsan parçalarsın edebiyatın Çin Seddi’ni, o lisan-i mücerret dilinle Babali yokuşunun yollarını yalaman beni kahrediyor Necip.”
Bunun üzerine Necip Fazıl da Nazım Hikmet’in mektubuna şu yanıtı veriyor;
“Nafile çabalıyorsun”
“Nâzım Hikmet!
Nafile çabalıyorsun.
Sana kızmıyorum. Kızmayacağım.
Hiç bir operatör, ameliyat masasından kendisini yumruklayan kanserliye, hiç bir gardiyan, parmaklığı içinden kendisine meczup diye bağıran çılgına, hiç bir hâkim darağacı önünde küfürler savuran mahkûma kızamaz.
Kitap sayfası için bağlantı:
ergul.tosun@ensonhaber.com
Yorum Yok