İşverenlerin bir kısmı, kişisel yahut toplu işten çıkarmaları arabulucu yoluyla yapmayı tercih ediyor.
Art niyetli kimi patronlar ise birden fazla vakit çalışanın arabulucuyu dahi görmeden imzaladığı muahede tutanakları yahut direkt iş yerinde gerçekleştirilen arabuluculuk toplantıları ile sürece gölge düşürüyor.
Patronlara makus haber
İşçilere, fesih sebebiyle, sadece bir kısım alacakları ödenirken, muahede tutanakları sonunda tüm personellik alacaklarına yer verilerek ‘diğer tazminat ve personellik alacakları bakımından işe iade davası da dahil olmak üzere hak talebinde bulunamayacağı istikametinde anlaşmışlardır’ sözlerine yer veriliyor.
Arabuluculuk sürecini başlatmak isteyen uyanık işverenlere makus haber Bölge Adliye Mahkemesi’nden geldi.
Mahkeme reddetti
Aynı iş yerinde çalışırken kapı önüne konulan çalışanlar, işverenin ayarladığı arabuluculuk ofisine götürüldü.
Tüm çalışanlar, ofisin bulunduğu binanın farklı katlarında arabulucu tutanağına imza attı.
İşe iade davası açamayan kimi emekçiler, durumu yargıya taşıdı.
Mahkeme, personellerin itirazını reddetti.
Emsal karar
Karar istinafa götürülünce devreye giren Bölge Adliye Mahkemesi, emsal nitelikte bir karara imza attı.
Kararda şu sözlere yer verildi:
“Aynı blokta farklı bir katta evrakların imzalatıldığı ortadadır”
Müşahhas uyuşmazlıkta davacının ihtiyari arabulucuya yoluna uygun bir müracaatının olmadığı, yapıldığı belirtilen görüşmelerde, bir çok çalışana birebir biçimde sırayla davalı patronun bulunduğu plazada birebir blokta farklı bir katta evrakların imzalatıldığı ortadadır. Türk Borçlar Kanunu’nun 420. hususuna muhalif bir biçimde ibra tesiri kazandırılmaya çalışıldığı, tazminat ve alacaklarla ilgili olarak kanıt oluşturma ve dava açma yasağı oluşturma istikametinde efor içine girildiği anlaşılmaktadır.
‘Usulüne uygun düzenlenmedi’
Bütün bu süreçlerin yoluna uygun bir arabuluculuk müracaatının ve görüşmesinin yapılmadığı üzere mevzuat kararları çerçevesinde arabuluculuk mutabakat evrakının düzenlenmediği sonucuna varılmaktadır. Bu nedenle, dava tarihi itibariyle taraflar ortasında 6325 sayılı kanun kararları dikkate alındığında yapılan süreçler geçerli ihtiylari arabuluculuk faaliyeti olarak nitelendirilemez. Mevzuat kararları çerçevesinde yordamına uygun, geçerli bir tutanak düzenlenmediği ortadadır.
Bölge Yönetim Mahkemesi, kararı tanımadı
Dava tarihi prestiji ile zarurî arabuluculuk kaidesinin yürürlüğe girdiği de dikkate alınarak davaya mevzu iş mukavelesinin feshinin geçersizliği ve işe iade talebi tarafından işin aslına girilerek sonuca gidilmesi gerekirken, hukuken geçerli bir muahedenin varlığı kabul edilerek ‘arabuluculuk faaliyeti sonunda mutabakata varılan mevzularda dava açılamayacağı’ istikametindeki münasebetle davanın reddine karar verilmesinin belge çerçevesine uygun olmadığı anlaşılmıştır.
Yorum Yok